Куќата на Бора Димитријевиќ-Пиксле, денес позната како Градска куќа, се наоѓа во Лесковац, изградена е во 1850 година, е под државна заштита и претставува недвижно културно богатство како споменик на културата.
Куќата е извонреден пример за куќа во балкански стил. Куќата е изградена за семејството Димитријевиќ, Атанаси, претседател на Основниот суд во Лесковац и неговата сопруга Дара, учителка.
Нивниот син, Бора Димитријевиќ Пиксла, е роден во 1915 година во Лесковац, каде што завршил основно училиште и гимназија, по што заминал да студира агрономија во Белград.
По враќањето од Белград во 1934 година, го создава првиот аматерски театар. Бил актер аматер, режисер, а подоцна и театарски менаџер. Во 1941 година меѓу првите замина во Партизан. Беше застрелан од Гестапо на 27 јуни 1942 година на тврдината Ниш. По Втората светска војна куќата била купена со цел да се пренамени во музејска зграда.
Народниот музеј Лесковац ја користел оваа зграда додека не се преселила во нова во 1974 година. До 1978 година куќата била празна и препуштена на забот на времето. Таа година беше покрената иницијатива од Националниот музеј за реставрација на куќата и изведување градежни работи. Куќата е типична куќа на старо Лесковац, од која има многу малку зачувани.
Изграден е во систем за рачна градба. Изграден е како еднокатна зграда во балкански стил со фасада со два заливни прозорци на конзоли свртени кон улицата и со затворена диванхана свртена кон дворот под кој се наоѓа влезот.
Покрај ходникот, во приземјето на куќата има две соби и подрум.
Една од собите е дизајнирана да изгледа како кујна од 19 век. Од оваа соба влегувате во мала соба, т.н. „Чилер“, кој некогаш служел како складиште. Втората просторија е посветена на д-р Жак Конфин, жител на Лесковац со еврејско потекло, кој извесно време живеел и работел во Лесковац како лекар и писател.
Во оваа соба се изложени неговото биро, стол, машина за пишување. На ѕидовите од собата има фотографии од него и неговото семејство. Другите лични предмети на Жак Конфин се изложени на постаменти со стаклени кутии, а неговите објавени дела се на полицата.
Во ходникот на првиот кат водат дрвени скалила, чиј под и таван се направени од дабови даски. На подот има три поголеми и една помала соба: лустер, дневна, работна соба и соба за девојки.
Во Ухол е изложена ѕидна витрина со женска урбана носија од 19 и првата декада на 20 век (либаде, либаде шал, здолниште и фес со наметка), а до неа е поставена голема врамена фотографија од жена на српски јазик. граѓанска носија.
Салата е поврзана со диванханата и ниша до диванханата. Дневната соба е неколку скалила повисока од подот на ходникот, гледа кон југ и гледа кон дворот. Собата за гости или лустери е лево, свртена кон исток.
На ѕидот од оваа просторија е иконата на св. Никола со свеќа, а во самата ниша се поставени сите култни предмети кои се потребни за разни прослави: кадилница, свеќник и други ситници.
Во една од поголемите простории, таканаречената соба за посети, простор кој се користел за специјални пригоди, има салон. Во делот од просторијата свртен кон дворот, т.е. на запад има врежано биро, резбана библиотека, софа, две фотелји и тапациран стол, се во необарок стил.
Собата сместена внатре е соба за девојче, каде има еден кревет со пропратни елементи, хеклано ќебе, перница. Има и гардероба, огледало, комода за перење алишта, две ковчези за складирање, машина за шиење итн.
Целата соба на девојката е во бело. На фасадните панели на подот се распоредени вкупно 27 прозорци. Над катната конструкција е поставен четворофронтен покрив со широка стреа, на чија јужна страна, кон дворот, покривен настрешница покрива акр диванхана. За овој тип на градби е карактеристичен четирикрен покрив, со настрешница над диванханата и широка настрешница. Покриен е со ќерамиди, а порано имало ќерамиди со оџаци и значка што укажува на постоење на отворено огниште.
Целосно се реконструирани тие видливи елементи и детали, обработката на фасадните површини, кровната конструкција, како и внатрешноста во целина. Во музејските збирки нема експонати што им припаѓале на сопствениците. Во сегашниот изглед на куќата, оградата не е автентична. Првично постоела ограда од дрвени тезги, но денес е изградена висока ограда.
Во самиот двор има чешма, а делот пред него е поплочен со „поладни“ плочи меѓу кои има патеки од трева. Со одлука на Заводот за заштита на спомениците на културата во 1948 година, Градското собрание е ставено под државна заштита. Денеска во куќата се наоѓа постојана етно изложба на Народниот музеј Лесковац и е отворена за посетители во работните денови од 9 до 16 часот.